Roślina ta, oprócz chwytania owadów, uzupełnia składniki odżywcze w jeszcze jeden sposób. Wytwarza ona nektar o owocowym zapachu, bogaty w cukry, który wabi tupaje górskie i szczury wierchowe. Relacja między dzbanecznikiem a tymi ssakami ma charakter mutualistyczny: zwierzęta podczas wizyt pożywiają się nektarem i równocześnie defekują do dzbanka, dostarczając roślinie substancje mineralne. Tupaja górska odwiedza roślinę wyłącznie w dzień, podczas gdy szczury wierchowe przeważnie nocą. Tego rodzaju symbioza jest znana wyłącznie dla tego i dwóch innych borneańskich dzbaneczników: dzbanecznika wielkolistnego (N. macrophylla) i N. lowii, które także wykorzystują odchody tupa.
Roślina ta, oprócz chwytania owadów, uzupełnia składniki odżywcze w jeszcze jeden sposób. Wytwarza ona nektar o owocowym zapachu, bogaty w cukry, który wabi tupaje górskie i szczury wierchowe. Relacja między dzbanecznikiem a tymi ssakami ma charakter mutualistyczny: zwierzęta podczas wizyt pożywiają się nektarem i równocześnie defekują do dzbanka, dostarczając roślinie substancje mineralne. Tupaja górska odwiedza roślinę wyłącznie w dzień, podczas gdy szczury wierchowe przeważnie nocą. Tego rodzaju symbioza jest znana wyłącznie dla tego i dwóch innych borneańskich dzbaneczników: dzbanecznika wielkolistnego (N. macrophylla) i N. lowii, które także wykorzystują odchody tupa.
Komentarze
Prześlij komentarz